Na bijna 1.5 jaar blessureleed zit ik weer op de fiets. Sinds twee maanden weer aan het sporten. Een bijna euforisch gevoel na een kl*te tijd van blessure. Als sporter in hart en nieren is het dramatisch om aan de kant te moeten zitten. Toekijken sucks! En vooral als je dan ook nog dagelijks met sport bezig bent en velen in onze winkel, via lezingen en online mag adviseren over sport en sportvoeding. Paar maanden geleden.... de eerste keer in lange tijd dat ik weer meereed met de R3 wielergroep; ik moest passen. Al na 80km. Het ging niet eens zo hard. Maar werd er gewoon compleet afgefietst. Niet raar, want bijna 1.5 jaar kon ik vrijwel niets doen. Nu ik weer goede 6 weken aan het fietsen ben, komt de basis alweer terug. Die is nog ver weg van wat ik gewend ben, maar een goed begin is er. Wel deed ik 1.5 jaar lang heel trouw mijn push-ups. Opdrukken direct nadat je wakker wordt en vaak heel idioot hier tussendoor op kantoor. Je moet je energie toch kwijt. En voor een goede core doe ik buikspier oefeningen. Iedere dag. Ook in de ochtend. Tijdens het tanden poetsen. Omdat het goed is én omdat niet weet wat ik anders moet doen tijdens die ellenlange twee minuten. Dus ga ik maar push ups doen tijdens het electrische 2 minuten tandenborstel geratel. In twee minuten kom je trouwens exact tot 100 crunches. Inclusief de loop van de badkamer naar je matje in de woonkamer. Een goede workout om de dag mee te starten en te eindigen. Never compromise. Goed voor een gezonde basis conditie. Daarnaast ken ik de kracht van gezonde voeding. Ik eet uitgebalanceerd en gezond. Dus die basis is snel weer terug verwacht ik. Die blessure zette ik maar om in de gedachte "elk nadeel heeft zijn voordeel". In de afgelopen 1.5 jaar (daarvoor ook wel, maar deze 1.5 jaar periode was zéér extreem) werkte ik mega hard. Nou ja hard... vooral veel. M'n broer werkt hard. Die zit in de bouw. Ik werk alleen maar veel. Vaak 70 uur per week in die periode. Werken, uiteraard ism ons gehele team aan een grote droom: het realiseren van je eigen sportvoedingsmerk. Op 3 april was het zover: het sportvoedingsmerk werd gelanceerd in aanwezigheid van honderden sporters. Afkomstig uit het gehele land. Mensen uit alle 12 provincies waren vertegenwoordigd. Zelfs uit België en Duitsland waren er mensen. Allemaal sporters. Prachtige sfeer. Een voor ons ongekend en groot succes. Trots om dit samen met mijn beste vriend en mede-eigenaar Gert, collega's en familie - en hulp van véle anderen - te mogen doen. Het leverde mij de dag na de lancering zelfs tranen van geluk op. Iets waar ik mij niet voor schaam. Voor mij betekent SportvoedingWebshop.com veel meer dan werk. Passion Changes Everything!
WHY NY MARATHON?
Ten eerste wil ik zó graag eens de marathon lopen. Maar niet zomaar. Niet lopen om te lopen. Enig doel stellen vind ik wel zo prettig. Zonder doelen voelt ook zo stuur- richtingloos. Welke marathon kies je dan? De NY marathon staat immers niet bekend als een snelle marathon. Maar vele jaren geleden mocht ik er 3 maanden 'werken'. Direct verliefd geworden op deze magic city. Wát een stad. Dat de NY marathon niet snel is, interesseert mij eigenlijk niet. Totaal niet. Het zal mijn eerste marathon worden, dus ik scoor dan toch wel dat PR, haha. Het idee ontstond eigenlijk in april van dit jaar. Op 19 april werd ik wakker. Jarig. Kijkend op mn facebook tijdlijn zag ik vele sporters die 'dit en dat' gingen doen qua sportieve uitdagingen op die mooie zonnige zondag. Waaronder velen die de (halve) marathon van Enschede gingen lopen. Geënthousiasmeerd door deze voorbij schietende facebook berichten dacht ik: ik heb ook zin! Dus.... ik besloot om als een raket naar Enschede te gaan. Niet gelopen. Geen km's in de benen. Maar gegrepen door de facebook foto's, gecombineerd met frustratie dat ik al zo lang niet iets had gedaan aan sport, aangevuld met een doorgeslagen Ad Hoc instelling scheurde ik naar Enschede. Kort van te voren ter plekke nog een inschrijfbewijs gescoord en wat ogenblikken later stond ik in het startvak. Klaar voor m'n Halve Marathon in Enschede. Beetje onverantwoord, maar.... Ready to Rock... Mijn knie hield stand. Dat smaakte naar meer. Afgelopen maanden héél rustig mijn training weer opgepakt. Enkele keren gelopen en gefietst. Dat geeft vertrouwen om rustig ergens naar toe te werken. Een nieuw fietsdoel ging door gedachten. Maar ook die marathon. En die marathon gaat het worden. Na 1.5 jaar aan de kant te hebben gestaan, besef ik mij dat een rustige opbouw het allerbelangrijkste is. Natuurlijk ben ik sportman genoeg en de wil en drive om een (voor mij) snelle tijd te willen lopen. Maar NY zal niet super snel gaan. Hoeft ook niet. Optimaal genieten wel met daarbinnen een acceptabele voor mij snelle tijd. Toch, rustig opbouwen. Dus plan ik - geheel tegen mijn aard in - 15 maanden vooruit. Op naar NY 2016. Totaal niet HJ: vooruit plannen. Maar goed.... slim genoeg om te weten dat je een marathon niet zomaar loopt. Althans, ik wil er geen 4 uur over doen. Dan moet je dus wel even aan de bak. Op naar NY. November 2016. Hartslag meter gekocht. Smile op m'n face. Lets go for it! 
Geheel in stijl | in SportvoedingWebshop Running tenue naar de NY marathon 