Ze schreeuwde en schreeuwde: "Bananen. Hallooooo.... hier Ba-naaaaaa-nen".

Joke. Volgens mij heette ze Joke. Hoewel... geen idee waarom ik denk dat ze Joke heet. Misschien heette ze ook wel Marijke. Of Ine. Of Ria. Uit volle borst schreeuwde ze in ieder geval "Banaaaaa-nen". Ik kwam Joke tegen. Voordat ik het wist was ik Joke alweer uit het oog verloren. Weg was ze. Zoef.... in een flits van 14.2km per uur verloor ik Chiquita Heldin Joke uit het oog. Als een soort van echo hoorde ik haar nog... "Banaaaaanen. Bananen. Ba-naaaaaa-nen". Een klein half uur later begon het ritueel weer opnieuw. De afgezakte echo kwam weer terug. "Bananen. Hallo. Ba-naaa-nen". Weer negeerde ik haar. Het was een van Joke's 'collega's'. Dit keer was het Ine die mij toeschreeuwde. Of Marijke. Of...? Ook hier klonk het uit volle borst. Niet even later begon het 'gedonder' weer opnieuw. "Bananen!!!!" Het enige dat ik dacht was: "Negeren! Gewoon doorgaan HJ". Deze 3e keer kwam ik 'Marijke' tegen. Althans, ik noemde haar gewoon Marijke. Ik was aan het rennen. De Amsterdam Marathon. Ik had mijn 'eigen bananen' bij mij. In de vorm van de sportvoeding Gel Drinks. Een banaan aanpakken was dan ook niet nodig. Genoeg energie had ik immers in mijn running belt zitten. Maar deze 3e keer was er geen ontkomen meer aan. 'Marijke' was zóóó fanatiek. Ze schreeuwde je als het ware een "bananen-complex" aan. Uit volle borst én met een mega smile gaf ze honderden runners een banaan. In de verte hoorde ik haar al. Ik kwam dichterbij en hoefde geen banaan. Maar er was geen ontkomen aan op deze pauzepost. Uit volle borst en vol met energie zei ze: "Bananen! Halloooooooooo Banaaanen. Ba-naaaaa-nennnnn. Ba-naaaaaa-nen!!!". Op déze post een banaan níet aanpakken was bijna geen optie; zo hard werden wij runners in deze groep immers gesupport door 'Marijke'. De banaan pakte ik niet aan, maar gaf haar een high5 met een grote smile. Waarop ik zei: "Super Marijke". Ze keek mij aan van: "Huh....? Marijke?". Ik kon er wel om lachen. Het was een leuk moment. amsterdam marathon henkjan koershuis Deze vrijwilligers op de pauzeposten. Gewéldige mensen die de héle dag door duizenden runners aanmoedigen en de hele dag door en door mensen supporten, zodat wij het beste uit onszelf kunnen halen. Toen ik na 02:57:52 de finish passeerde waren er nog tal van mensen op het parcours. Deze moesten allemaal nog langs Marijke. Zou ze de hele dag dit volhouden? Whow!! Ik pakte bij de finish alsnog die banaan. Als de wiedeweer naar de medaille gravering. Gewoon. Omdat ik zo blij was. Met de gelopen tijd. De práchtige zonovergoten dag. En het feit dat ik dacht: geweldig dat ik dit nog kan en mag doen. Dank je wel. Dank Marijke. Ine. Joke. Zonder jullie, en vele andere vrijwilligers geen geslaagde Amsterdam Marathon. Teruglopend naar mijn auto moest ik van mijn banenschil af. Zoals vele anderen. Die ging met een flinke slinger bovenop de prullenbak. Hoe je na zo'n dag kan genieten van een prullenbank bende en alles kan zien door een roze bril. Een voor mij hele geslaagde Amsterdam Marathon. Mooi! amsterdam marathon bananen

De met een * gemarkeerde velden zijn verplichte velden.